سلام آقا جان
من یک دیوانه ام...
امروز همه به تو سلام میدهند. من هم... یعنی ای کاش که سلام مرا بپذیری...
کاش فطرس از بوی گند تعفن من فراری نشود. و بالهایش از سنگینی گناهان من آتش نگیرد.
چقدر به اشک محتاجم ... چقدر به یک سیلاب تند و رگبار بی امان باران محتاجم ... یعنی زنگار قلب سیاه من با این باران پاک میشود؟
من دیوانه ام ....
عقلم به حکمت و مصلحت قد نمی دهد. و مثل قبل تر ها آنقدر عاشق نیستم که با سکوت بگذرانم. ذهن چموش و بی پروا و بی ادب من پی بهانه می گردد.
من بیمارم.... من دیوانه ام.....اصلا من به هر دردی که مبتلایم...!!!
امروز همه را واله و شیدای تو دیدم
امروز در خانه اهل بیت باز بود
امروز کسی مثل من دنبال معجزه بود....
خدایا تو شاهد باش من دست نیاز بر آستانت برآوردم
امروز یعنی عاشورا حسینت را شفیع قرار دادم
من مرگی حسینی می خواهم.....
من شفا می خواهم............................
آه اگر کنم آنچه نباید.......................... این نوشته را سند میآورم.............................
10/ 11/ 1385
سلام... بسیار متاثر شدم... پسری هستم ۱۸ ساله... اگر زندگی مشترک چنین باشد هرگز مزدوج نخواهم شد... خیلی سخت است... من نمی توانم شما را درک کنم چون سنم نمی رسد ولی می دانم خیلی سخت است...
یا علی...
سلام..... ممنون از لطف شما.
نه زندگی مشترک همیشه این گونه نیست و برای هر کس به این شکل نیست.
منتها هر کس در زندگی به گونه ایی ازمایش میشود. باید همیشه آماده بود
سلام
دعا می کنم مشکلاتت حل بشه
من هم دعا میکنم که شما هم موفق باشید