پیامی برای تو

ساعت نزدیک به ۱۲ نیمه شب است.کودکم ارام خوابیده. و پدرش کیلومترها انسو تر در کشوری دیگر روزگار می گذراند.

پروردگارا به یاد میاوری          روزهای اغازین زندگی مشترکم.

چه بی تاب بودم . از همسرم خواستم که هرگز تنهایم نگذارد. و من بیمار شدم و او را تنها گذاشتم.

زندگی میچرخد. شکوه نمی کنم چرا که شکایت از زندگی شکایت از توست. اما من عاجز تر از انم که اینگونه مبهوت حکمت تو گشته ام.

مرا برای خود بخواه. تنهایم مگذار. دستم بگیر.............................. ای جاوید.